ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προχτές το βράδυ η γειτόνισσα μου και οι φίλες της είχαν μαζευτεί και έκαναν φασαρία μέχρι αργά το βράδυ. Τους φώναξα μία φορά να κάνουν ησυχία, τίποτα... Φώναξα δεύτερη φορά, επίσης τίποτα. Η ώρα είχε πάει 4 κι εγώ δούλευα το πρωί, οπότε εκνευρίστηκα και τους έριξα ενα ξεγυρισμένο βρισίδι. Μετά δεν ακουγόταν τίποτα.Την άλλη μέρα δεν ένιωθα και πολύ καλά με το όλο συμβάν. Γενικά δε μ'αρέσει να μαλώνω, ούτε να βρίζω τους άλλους και συνήθως δείχνω ψυχραιμία, ακόμη και όταν αδικούμαι. Αποφάσισα λοιπόν να της αφήσω ένα σημείωμα (δεν ήταν σπίτι) οπού ζητούσα συγνώμη για τις βρισιές.Την επόμενη μέρα βρήκα κι εγώ ένα σημείωμα στην πόρτα μου, στο οποίο μου έγραφε ότι είχα δίκιο κι οτί αυτή έπρεπε να ζητήσει συγνώμη. Θα πείτε τώρα, σιγά το πράγμα, τι μας ζαλίζεις για αυτό... Δεν ξέρω, αυτές τις μέρες που επικρατεί το μίσος στην κοινωνία μας, χαίρομαι που μπορούμε έστω σε προσωπικό επίπεδο να λύσουμε τις διαφορές μας όμορφα και πολιτισμένα, έστω και για μικροπράγματα... Ξέρω ή ελπίζω ότι οι άνθρωποι κατά βάθος δεν είναι κακοί, απλά εγωιστές και ανώριμοι συνήθως. Ελπίζω να βρούμε όλοι το δρόμο μας. :)