ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω σε έναν άγονο πλανήτη. Άκρως αποκρουστικό. Εδώ οι άνθρωποι είναι απόμακροι, σκληροί με τον διπλανό τους, αλγολάγνοι. Γοητεύονται με το να τον παρακολουθούν να υποφέρει και να ασφυκτιά από τις τοξικότητες που οι ίδιοι παράγουν άλλοτε με ένα ματωμένο λόγο τους, άλλοτε με ένα απαθέστατο ή υποτιμητικό τους βλέμμα. Κάποτε με πλησίασε ένα αγόρι. Μου μίλησε για το όνειρο του να δημιουργήσει έναν άλλο κόσμο, πιο ανθρώπινο. 'Εναν κόσμο που θα φωτίζεται από εκατομμύρια μικρούς ήλιους που θα φέρουν ονόματα όπως φιλαλληλία, ανιδιοτέλεια, οικουμενισμός, ομόνοια... 'Εναν κόσμο δίχως νεφελώματα που θα σκιάζουν τις ψυχές των κατοίκων, δίχως παλίρροιες που θα κλονίζουν την ηθική τους ακεραιότητα, δίχως κυκλώνες που θα καταστρέφουν τις σχέσεις που ανθίζουν μεταξύ τους... δίχως ωχαδελφισμό, ναρκισσισμό, μισαλλοδοξία, δικτατορία, λιποψυχία,προπαγανδισμό, εκμετάλλευση, πλουτοκρατία... Και εγώ πίστεψα στο όνειρο εκείνου του αγοριού. Και άπλωσα το χέρι μου και εκείνο το δικό του και από τότε προσπαθούμε να υλοποιήσουμε την δική μας ουτοπία.