ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και ακουγοντας το βαλς των χαμενων ονειρων του χατζιδακι, θυμαμαι τα παιδικα μου χρονια στο χωριο τα καλοκαιρια. τοτε που επαιζα με τα αλλα παιδια, ειχα τον παππου μου να μου αγοραζει ποδηλατο, τη γιαγια να με κυνηγαει για να φαω... ειχα καθαρο αερα, εξοχη κ φιλους. εστω κ καλοκαιρινους που μπορει να με κοροιδευαν για τα περιττα κιλα που ειχα μικρουλα, αλλα εγω τους θεωρουσα φιλους μου.κ τωρα τι εχω??? ενα λαπτοπ, ενα φβ, μια σχεση που ειναι στα τελευταια της, και δυο κολλητες που ετοιμαζονται να μου ριξουν πανηγυρικο ακυρο για τις διακοπες επειδη η μια φοβαται να το πει στο γκομενο μην της κανει φασαρια, και η αλλη δε θελει να τον αποχωριστει επειδη ειναι φρεσκος ακομη.κι εγω καθομαι εδω στον καναπε μου, με το ερκοντισιον ανοιχτο, την τηλεοραση να παιζει κ να αναπολω εκεινα τα καλοκαιρια που εκλαιγα επειδη θα αποχωριζομουν τη μαμα μου για τρεις μηνες. κ μου ελεγε τοτε "θα ρθει μια μερα που θα αναπολεις αυτα τα καλοκαιρια. απολαυσε τα οσο ειναι καιρος" αλλα εγω δεν το καταλαβαινα.κ τι καταλαβα??? τιποτα. ολομοναχη να νομιζω οτι εχω ανθρωπους. μπορει τελικα να εισαι σε ενα σπιτι γεματο ανθρωπους η ακομη κ στο δρομο, αλλα νιωθεις τοσο μονος που ειναι χειροτερο απο το να μην υπηρχαν γυρω σου ολοι αυτοι.κ τωρα σκουπιζω τα δακρια μου γιατι μου λειπουν εκεινα τα καλοκαιρια. μου λειπει κ ο παππους μου που εχει φυγει κ μου λειπουν ολα αυτα που τοτε ειχα κ μου φαινονταν λιγα.συγνωμη αν σας κουρασα. καλο βραδι.