ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε με ενοχλεί που χρόνια τώρα δεν έχω σχέση.Δε θεωρώ πως είναι αυτοσκοπός. Νιώθω καλά με τον εαυτό μου και δουλεύω περισσότερο σε αυτή την κατεύθυνση.Μου δημιουργεί πρόβλημα πως οι φίλες μου δε νιώθουν το ίδιο.Είναι σε μία συνεχή μιζέρια επειδή κοντεύουν τα 30 και είναι μόνες.Με αυτό το σκεπτικό, η ζωή περνά. Δεν ασχολούμαστε με αυτό που θα έχουμε για πάντα, εμάς, μα με την πιθανότητα να συναντήσουμε κάποιον που πιθανότηταθα είναι επισκέπτης.Το πρόβλημα λοιπόν, έγκειται στο ότι δε μπορώ να κάνω πλέον τίποτε με τις παρέες μου, γιατί πάσχουν από 'κατάθλιψη λόγω έλλειψης σχέσης'.Βρίσκουν προφάσεις για να μη βρεθούμε, ενώ την ίδια στιγμή θα παράταγαν τα πάντα για ένα ραντεβού με έναν άντρα.Συχνότατα βγαίνω μόνη μου και ομολογώ πως περνώ καλύτερα, από το να αναλύω 'πού πήγαν οι άντρες?'.Μοναχική ήμουν πάντα, μα η αλήθεια είναι πως κοντεύω να ξεχάσω τη φωνή μου. Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για το εάν είναι υγιής η τόση μοναξιά και το να είσαι καλά μέσα σε αυτή.Καινούριους φίλους δεν κάνεις σε αυτή την ηλικία.Κι από την άλλη σκέφτομαι, ότι για να γράφω εδώ μάλλον έχω κενά επικοινωνίας.Σας είναι γνώριμο κάτι από όλα αυτά, ή παραλογίζομαι?