ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λένε είναι τούτο το φεγγάρι το ολόγιομο καθρέφτης έρωταΜ’ άμα δεν έχεις έρωτα μόνο τα άσχημα που μένουν καθρεφτίζειΆντε και λίγη, άπλετη τη μοναξιά.Σου λείπει τότε η νύχτα μοναχή τηςμάνα καλή, που αντί να ξεσκεπάζει κρίνει ελαφράκαι σε μανδύα αδιάφανο κάθε αμάρτημα τυλίγειυπέροχη ανεξάντλητη παρηγοριάΜόνος που άντεξα, του αετού νεότητα, θηρίο μέσα μουΝα αναζητά τα μέλλοντα τάχα ωραία μες στη δίψα τουΝα σβήνει το αίμα μου καθώς που σβήνουν φώτα πόλης Πιο μόνος ν’ απομένεις το ξημέρωμα.Τότε που τρέχουνε για ύπνο οι εφιάλτες φαντάσματα της μέρας ομορφότερα φωτίζουνε μορφές που δεν υπάρχουνΥπόσχεση σαθρή μα τόσο αναγκαία Να τρέφει το απόλυτο, σημάδι τέλους.