ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικούς μήνες άλλαξαν πολλά δεδομένα στη ζωή μου κυρίως συναισθηματικής φύσεως. Ένας άνθρωπος που θεωρούσα οικογένεια μου, είχαμε μεγαλώσει μαζί, αποφάσισε να βγει από τη ζωή μου και με πολύ άχαρο τρόπο. Παρόμοιο συμβάν αλλά για άλλο λόγο συνέβει και λίγους μήνες πιο πριν με άλλο άτομο... χάνοντας έτσι 2 άτομα στα οποία στηριζόμουν και σε μία πολύ ευαίσθητη στιγμή της ζωής ξαφνικά κατέρρευσα. Το αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να πάσχω από υποχονδρίαση και ώρες ώρες να φτάνω τα όρια της τρέλας. Με κυριότερο το φόβο του AIDS λόγω μιας απερισκεψίας του παρελθόντος - και παρόλο που γιατρός μου έχει πει πως θα ναι πολύ δύσκολο να κολλήσω έτσι- εγώ εδώ και μήνες τιμωρώ τον εαυτό μου...με κατηγορώ για εκείνη τη στιγμή απερισκεψίας με τιμωρώ για όλη εκείνη τη σχέση, με τιμωρώ για τον τρόπο που συμπεριφερόμουν τόσα χρόνια και πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχα αφήσει ευκαιρίες να φύγουν. Οι φίλοι μου και οι γονείς μου με βρίσκουν υπερβολική και δε με παίρνουν στα σοβαρά. Αν το ακούς απ έξω είναι εύκολο να κρίνεις και να πεις άντε κάνε τις εξετάσεις να τελειώνεις αλλά και μόνο στην ιδέα το κεφάλι μου μουδιάζει.....Δεν είμαι συνέχεια έτσι. Έχω τα πάνω μου και τα κάτω μου. Τις λογικές μου στιγμές και τις στιγμές απόλυτης τρέλας. Στις λογικές στιγμές προσπαθώ να δουλέψω όσο πιο πολύ μπορώ τον εαυτό μου γιατί ξέρω πως η τρέλα θα ξανάρθει και πρέπει εκείνη τη στιγμή να μου θυμίσω το λογικό μου εαυτό μήπως και με συνεφέρω, κάποιες φορές λειτουργεί κάποιες άλλες πάλι όχι...Τελευταία μου έχει καρφωθεί και η ιδέα πως δεν είναι η ζωή για μένα, πως δε θα αντέξω και δε θα τα βγάλω πέρα αλλά δεν έχω τα κότσια και μάλλον ούτε θέλω να δώσω και τέλος.είναι τρομακτικό να τα βλέπω γραμμένα...όλα μοιάζουν πιο σοβαρά γραμμένα