ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σαν σε παράλληλο σύμπανΣυναντηθήκαμε και με μάγεψες Όχι οι επιλογές σουΟύτε τα βιώματαΟύτε κι οι σουρεαλιστικές συζητήσεις μαςΕκείνες οι χωρίς ροή και κατάληξηΕσύ ο ίδιοςΉταν κάτι μαγικό…δεν ξέρωΚαι δεν ήταν η πανσέληνος, ούτε η μουσικήΟύτε το κρύοΕσύ ο ίδιοςΜε το παράπονοΠου άφωνα μιλούσεΤο άκουσα, ξέρειςΚι όταν μου είπες πως η ζωή σου είναι κενήΘέλησα με χρώμα να τη γεμίσωΈστω και λίγο να ξεχαστείςΑλλά πώς να πιστέψεις;Το καλοκαίρι δεν είναι για έρωτες, ούτε εσύ για μέναΉ που θα φεύγεις, ή που θα κρύβεσαιΆλλο δεν έμαθες άλλωστε να κάνειςΜόνο πέντε μέρες ξέκλεψεςΝα ‘ρθεις κάπου κοντά μου-αστρόσταλτο δώρο-Και να μου μιλήσειςΑχ, το μελαγχολικό βλέμμαΜιλούσε, μιλούσε, μιλούσεΕκείνο και οι αργές μα σταθερές κινήσειςΕκείνο και τα δήθεν πειράγματα Εκείνο και οι προσποιήσεις για τον κόσμοΕκείνο με τραβούσε κοντά σουΣυνεχώςΉταν παιδιού που θέλει παιχνίδιΠαιδιού κλεισμένου στους τέσσερις τοίχουςΠου σ’ αγκαλιάζει για να ξεγελαστείΚι αυτές οι αγκαλιές Σταγόνες παραδείσουΔεν τις περίμενα τέτοιες ευαισθησίεςΞάφνιασες όλο το είναι μουΜε τη μοναδική σου ύπαρξηΉξερες να είσαι διαφορετικόςΚαι με άκουσεςΌπως σε άκουσα κι εγώΜοιραστήκαμε λίγες στιγμές παραδείσουΠώς να σε ξεχάσω;Ήρθα στα κρυφά να σε δωΑπό μακριά, για λίγοΚαι γέμισε με παραμύθι η ψυχή μουΠώς λοιπόν;Ίσως να μη χωράς εδώΜόνο στο παράλληλο εκείνο σύμπανΕκεί που σε γνώρισαΌταν έφτασες από τ’ άστρα κουρασμένος Μα κι αν ξέρω πως στο τετριμμένο δε χωράςΑκόμα πιο πολύ σε θέλω