ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποιος φίλος των "εξομολογήσεων" μας μετέφερε μια ιστορία σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ουγκάντα. Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον ως άρθρο και συμφωνώ σε πολλά σημεία έχω όμως και αντιρρήσεις και τις οποίες παραθέτω:Σαφώς και είναι συγκηνητικό να διαβάζεις πως ένα παιδί αντέδρασε στην γλυκιά γεύση μιας καραμέλας, μιας αίσθησης που εμείς απολαμβάνουμε ίσως και καθημερινά. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με το να σου φέρουν μια πίτσα διαφορετική από αυτή που παρήγγειλες. Για να μην μακρυγορώ, σαφώς και με "πονάει" η κατάσταση άλλων χωρών, με "ποναει" όμως περισσότερο η "φτώχεια" του λαού μας. Και δεν εννοώ στην τσέπη αλλά στην ψυχή. Πόσοι από εσάς δεν αντιδράσατε γελώντας όταν είδατε έναν συνάνθρωπό σας να πέφτει αντί να τον βοηθήσετε να σηκωθεί; Πόσο επιφανειακά περάσατε μια εταιρική ανακοίνωση για κάποιον άγνωστο που χρειάζεται αίμα; Πόσο "μικρός" ήταν ο Κος δίπλα μου σε μια καφετέρια που απεκάλεσε "βλάκα χωρίς πόδια" τον αθλητή της Νοτίου Αφρικής που τρέχει με τεχνητά μέλη;;;Εν ολίγοις, συμφωνώ σε όλα όσα ανέφερε παλαιότερη ανάρτηση και με τον τρόπο αυτό επικρίνω τα αρνητικά σχόλια όσων τα γνωστοποίησανΈχουμε ξεχάσει να είμαστε Άνθρωποι και αφήνουμε τα ζωώδη ένστικτα να μας κατακλύζουν