ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δουλεύω σε ένα παντοπωλείο εδώ και ένα χρόνο. Το παντοπωλείο αυτό το έχει μια μητέρα με τους δύο γιούς της.Η γυναίκα βρίσκεται μονίμως μέσα στα νεύρα, μίζερη, σκυμμένη πάνω από τα λεφτά, τα μετράει και τα κάνει μασούρια μη τυχόν και τα χάσει.Οι γιοί στα 30βάλε, όμορφα παλικάρια με την πρώτη εντύπωση.Μα πόση ομορφιά μπορεί να κρύβει ένα γομάρι που βρίζει τη μάνα του;Της φέρονται απαίσια, τη βρίζουν πολύ άσχημα και κάνουν χειρότερες σκηνές από κακομαθημένα εξάχρονα.Με φέρνουν σε δύσκολη θέση γιατί συνήθως όλα αυτά συμβαίνουν μπροστά μου.Όσον αφορά εμένα πάντα εγώ κάνω όλες τις δουλειές, σε εμένα πέφτει το βάρος, κανείς δεν κουνιέται. Και ναι, δουλειά είναι και έχει κούραση.Αλλά όχι ρε φίλε να είσαι ολόκληρο παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά και να αράζεις βλέποντας με να πηγαινοέρχομαι με ολόκληρα καφάσια μπύρες μόνη μου.Που θέλω να καταλήξω; Στις μανάδες. Γιατί χρύση μου; Γιατί καλή μου τους κακόμαθες έτσι;Καλώς ή κακώς όπως μάθουμε από την οικογένειά μας,έτσι φερόμαστε.Πονάει η ψυχή μου να τους ακούω να σε βρίζουν έτσι αλλά γιατί τους άφησες 30βάλε χρόνια τώρα να μη σέβονται τη μάνα τους;Και το χειρότερο είναι πως δεν είσαι η μόνη, αλλά είστε πολλές. Πολλές μανάδες που κακόμαθαν τα παιδάκια τους.Τους ακούω μερικές φορές να μιλάνε για γκόμμενες και μου έρχεται να ξεράσω.Έχουν την ιδέα πως μόνοι αυτοί γεννήθηκαν στον κόσμο.Σεβασμός μηδέν. Αξιοπρέπεια μηδέν. Σκέτη γλίτσα!Τι να πω. Κρίμα στις μανάδες που μεγαλώνουν τέτοια παιδιά.Όσον αφορά τους μπαμπάδες, δε βίωσα ποτέ αυτόν τον ρόλο στην οικογένειά μου. Φαντάζομαι κάποιο σοβαρό ρόλο παίζουν κι εκείνοι.