ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλη η Ελλάδα πανηγυρίζει για τη μεγάλη της νίκη. Εγώ 13 χρονών σκατό παρακαλάω τους γονείς μου να πάμε να δούμε τους πανηγυρισμούς. Με πάνε στην Κηφισιά λόγω κοντινής απόστασης. Χαμός. Παντού κόσμος να τρέχει, φωτιές στους κάδους, θολούρα, σπρωξίματα, να μην βλέπεις στο ένα μέτρο... και κάπου εκεί βλέπω ένα πρόσωπο. Το πιο όμορφο πρόσωπο που είχαν δει τα μάτια μου. Το πρώτο μου πιο δυνατό -ερωτικό- ξάφνιασμα. Σαν να σταμάτησαν όλα. Θόρυβοι, σπρωξιές, φωτιές. Δεν το ξέχασα ποτέ.23 Αυγούστου 2012Η Ελλάδα όχι και στα καλύτερά της. Μάλλον στα μαύρα της τα χάλια. Κανένας πανηγυρισμός, καμία χαρά, ίσως και καμία ελπίδα.... αυτό το πρόσωπο όμως, εδώ και τρεις μόλις μήνες, είναι αυτό που με ξυπνάει το πρωί, αυτό που κοιτάζω όταν δεν έχω ύπνο κι αυτό που μετράω τα λεπτά μέχρι να ξαναδώ μέσα στη μέρα.Μετά από τόσα χρόνια... δεν ξέχασα ούτε δευτερόλεπτο το πρόσωπό σου. Είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Δεν έχω ιδέα τι μεσολάβησε, πως απλά σε γνώρισα και τώρα είμαστε μαζί. Είμαστε μαζί.Μ.