ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι που με πιάνει το παράπονο που είμαι μόνη μου σχεδόν δυο μήνες τώρα, κι αντί να τον σιχτιρίσω, αντί να πω εκείνος χάνει, βρε, που με αφήνει, κι όχι εγώ, εκείνος θα 'πρεπε να 'ναι στα πατώματα. Είναι που κάθε πρωί που ξυπνάω δεν βρίσκω νόημα για τη μέρα που ανοίγεται μπροστά μου. Είναι που μια ζωή αναρωτιόμουν, αν μπορούσα να ερωτευτώ και να το ζήσω, να ζήσω την εγγύτητα του άλλου και να μην τα κάνω πάνω μου από το φόβο. Είναι που ξεβολεύτηκα για να τον πλησιάσω, εξέθεσα τη γύμνια μου, τα κουσούρια μου, τα φαντάσματά μου. Είναι που ακόμη και με την παραμικρή νύξη επανασύνδεσης, θα έτρεχα να τον συναντήσω. Κι ενώ ξέρω ότι δεν πρόκειται να γυρίσει, μέσα μου δεν αφήνω τον εαυτό μου να φύγει. http://quidp.blogspot.gr/