ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα ένα παιδί, βγήκαμε παρέα, ξαναβγήκαμε οι δυο μας και μετά ξανά οι δυο μας κι εκεί ήρθε το φιλί.. Δεν με χτύπησε ο έρωτας με την πρώτη ματιά όταν τον είχα πρωτοδεί, παρόλα αυτά ξαναβγήκα μαζί του γιατί βαρέθηκα τους βλάκες τους δήθεν, κι αυτός είναι τόσο καλός και καθόλου δήθεν. Κι εκεί που έλεγα εντάξει ας του δώσω μια ευκαιρία γιατί του αρέσω και προσπαθεί, άρχισα να τον ερωτεύομαι.. Έμεινα έκπληκτη από τον εαυτό μου.. Μα δεν είχα μείνει στήλη άλατος όταν τον πρωτοείδα... Μα δεν ένιωθα κάτι ιδιαίτερο γι αυτόν.. Μα πως;..Και τώρα έρχομαι να λέω ότι αρχίζω να τον ερωτεύομαι.. εκεί που έπεφτα με την εμφάνιση και θαμπωνόμουν(λάθος μου,δε λέω), τώρα άρχισα να ερωτεύομαι ένα κανονικό παιδί..Ίσως αυτό μου έλειπε.. το ανθρώπινο, το τρυφερό, το "σε νοιάζομαι και θέλω να μιλάμε κάθε μέρα", το "θέλω να σε βλέπω".. και όλα αυτά.Τελικά ο χαρακτήρας και η ανθρώπινη επαφή μπορεί να σε κερδίσει όταν βγαίνει απ' την ψυχή.. και τότε το νιώθεις και γκρεμίζεις τα τείχη σου.