3.9.2012 | 15:02
Συμβαίνει κάθε χρόνο ...
... και που λες, ξημερώματα άρχισα να πονάω, τρόμαξα, βλέπεις δεν είχα εμπειρία, δεν ήξερα. Φώναξα τον πατέρα σου και άρχισα να ετοιμάζομαι Στο νοσοκομείο ο γιατρός με καθησύχασε, έχουμε αρκετές ώρες μπροστά μας. Πέρασαν 14 ώρες για να σε δω, εκ των οποίων τις μισές υπέφερα από τους πόνους. Σε πήρα στην αγκαλιά μου και δεν πίστευα πως ήσουν δική μου, μαύρα μαλλιά, ζαρωμένο σκεφτικό μουτράκι ... και ασχημούλικο, σαν γυφτάκι !!! Ήσουν τόσο καλό μωράκι και έγινες μια απίστευτη γυναίκα ... αχ Θεέ μου πως τρέχουν έτσι τα χρόνια!36 Χρόνια βρε μάνα σήμερα και δεν έχεις βαρεθεί να μου τη λες αυτή την ιστορία, η αλήθεια όμως είναι πως και γω ... δεν έχω βαρεθεί να την ακούωΧρόνια μου πολλά λοιπόν σ' ευχαριστώ που μου έδωσες ζωή!
