4.9.2012 | 12:09
Νιώθω άσχημη και χοντρή
ενώ απλά είμαι μέτρια κι αδιάφορη(και χοντρή) ... και σχεδόν ντρέπομαι να βγω έξω, λές και θα ασχοληθούν οι άλλοι μαζί μου, έχω τόσα κόμπλεξ... που νομίζω όιτ όλοι θ πουν πως είναι έτσι αυτό το παχύδερμο(ευχαριστώ αδερφούλη για ολα τις ανασφάλειες που βοήθησες να ανπτυχθούν τόσα χρόνια). Ζηλεύω τους όμορφους ανθρώπους, επειδή μέσα στην ομορφιά τους δεν μπορούν να καταλάβουν την μικροπρέπεια τις ασχήμιας και δεν θα αναρωτηθούν ποτέ ΄τωρα αυτός με δουλεύει(εννοώ για το αν του αρέσεις ή όχι). Επιπλέον, ζηλέύω πιο πολύ τους δυνατούς ανθρώπους, που μάχονται και δεν κολλάνε στην εμφάνιση. Εγώ έχω θέμα, με κοιτάω στο καθρέφτη και ποτέ δεν βλέπω αυτό που θέλω να δω. Νιώθω πραγματικά άσχημα. Φυσικά είμαι και δειλό άτομο, οπότε η ασχήμια μου είναι υπεκφυγή να προσπαθήσω σε πολλούς τομείς(τα ερωτικά πλέον δεν τ αγγίζω γιατί έχω φάει χι όποτε προσπάθησα) αλλά και στα επαγγελματικά(σκέφτομαι θα διαλέξουν μια πιο όμορφη από μένα, μια πιο αδύνατη από μένα και σίγουρα κάποια που πιστεύει πιο πολύ στον εαυτό της) και το πρόσωπο μου...κι αντί να λέω ευχαριστώ για την ζωή, που μου χει προσφέρει ομορφιές είμαι και αχάριστη... η ενδοσκόπηση είναι μεγάλη μαλακία...Υγ. θα χαρώ αν δεν ταυτιστείτε :), δεν θέλω κι άλλοι να νιώθουν τόσο σκατά έτσι, ενώ μπορούν να απολαμβάνουν πράγματα.