ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάνε δύο χρόνια απο τότε που χώρισα..Ήμασταν μαζί σχεδόν 8 χρόνια..ουσιαστικά μεγαλώσαμε μαζί, πλάσαμε ο ένας τον άλλον και διαμορφώσαμε τους ανθρώπους που είμαστε σήμερα.Η σχέση όλα αυτα τα χρόνια δεν ήταν ιδανική. Πολλά προβλήματα και κατά κύριο λόγο εκείνος είχε σοβαρά θέματα δέσμευσης. Ανά διαστήματα πνιγόταν και με χώριζε..Και μετά πάλι γύρναγε..Και ξανά...Και ξανά..Και ξανά..Ωσπου αποφάσισα ότι όλο αυτό δεν έχει λογική..Χώρισα, άδειασα, πόνεσα, διαλύθηκα..Αλλά τελικά κατάφερα να ξαναμαζέψω ότι είχε απομείνει συναισθηματικά και να φτιάξω μία νέα πολύ όμορφη σχέση, που δεν έχει καμία σχέση με τον προηγούμενο παραλογισμό. Αγάπη, ασφάλεια, τρυφερότητα.Το θέμα είναι όμως οτι δεν περνάει ούτε μία μέρα να μη σκεφτώ τον άλλον..Ανά διαστήματα ξυπνάει κάτι μέσα μου σα δαίμονας και με ωθεί να θρηνώ για την παλιά μου σχέση. Παλέυω για να μην πάρω τηλέφωνο. Παλεύω για να θάψω όσο πιο βαθιά μπορώ τα περασμένα..Δεν μπορώ να το πω πουθενά..Οι φίλοι μου αρνούνται να ακούσουν ο,τιδήποτε έχει σχέση με την παλιά μου σχέση..Ούτε σε μένα δεν το παραδέχομαι καλα,καλα..Ότι μάλλον δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα...