10.9.2012 | 01:17
Ντοντ νοου γουατ του ντου γουιθ μαισελφ
Διαολε! Δεν κατάλαβα πως εφτασα τεταρτο ετος ιατρικης με τοσα αλυτα ψυχολογικα κ εβδομαδιαιες συνεδριες με ψυχιατρο. Δυσκολο πραγμα ο απογαλακτισμος απ την οικογενεια, ειδικα αν εισαι μοναχοπαιδι κ μεγαλωμενη σε καλη οικογενεια. Ε τι αλλο να κανει το παιδι στη ζωη του, το επαγγελμα των γονιων του λεγαν φιλοι κ γνωστοι. Οι ιδιοι οι γονεις επιφυλακτικοι, δεν επεβαλαν ποτε τιποτα, αλλα αυστηροι οι ατιμοι, ναι, σχολειο αγγλικα αλλικα κολυμβητηριο κ πισω σπιτι. Και ερχεται αυτη η γαμημενη η στιγμη που λες δεν αντεχω αλλο, θελω να τα παρατησω διαβασματα, σχολες, υποχρεωσεις, γυμναστηρια, κουλτουρε γκομενους που δεν ξερουν τι κανουν στη ζωη τους παρα το οτι εχουν περασει τα τριαντα. Τωρα θα μου πεις, ξερεις εσυ για να κρινεις τους αλλους. Οχι. Ξερω ομως οτι σ αυτη τη φαση της ζωης μου εχω τρομερο αγχος(ουτε στις πανελληνιες τοσο, μαλλον τωρα κρινεται το μελλον μου τελικα!), προβλημα εμπιστοσυνης αφου δεν ανοιγομαι σε κανεναν και πολλη αναγκα να αγαπησω ουσιαστικα,παραφορα, ετσι που να παραμεριζονται ολα αυτα τα κοινα που συνανταμε κ ευκολα ξεχναμε.