13.9.2012 | 00:17
Νατάσσα Μποφίλιου το αναλγητικό μου..
Μόνο όταν την ακούω...Θυμάμαι τα πάντα βέβαια.Τις άσχημες και τις όμορφες μας στιγμές μαζί..και κλαίω..Με βοηθάει όμως..και ας κλαίω..Που λες βάζω κρασί,ανοίγω το facebook και κοιτάζω τις φωτογραφίες μας απο τις διακοπές μας.Και ακούω την φωνή της.Να τραγουδάει για εμάς.Σου άρεσε και σένα.Απο μένα την έμαθες..Τώρα την μαθαίνεις σε άλλη...Δεν με ενοχλεί..είναι η φυσική εξέλιξη της ζωής όταν χωρίζουνε δύο σώματα.Συνεχίζεις την ζωή σου και καλά κάνεις..Και εγώ αυτό προσπαθώ.Βάζω και δεύτερο ποτήρι..Πολλές φορές σκέφτομαι να πιω πάρα πολύ και να νιώσω αυτή τη ζαλούρα που το μόνο που νοιώθεις είναι την διαστρεβλωμένη πραγματικότητα γύρω σου να στριφογυρνάει..Μετά καπάκι τουαλέτας.Μετά ύπνο..Αυτή η φωνή της με συντροφεύει σε όλες μου τις φάσεις...Για αυτό μερικούς καλλιτέχνες τους αισθάνεσαι πιο προσωπικά.Συγνώμη για το μελό αλλά ήθελα κάπου να πω τις σκέψεις μου..
