ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε γνωρισα τυχαια σ ενα λαιβ μωρα στη φωτια πριν 4 χρονια. καναμε αρκετη παρεα, βγαιναμε, μιλουσαμε.. δεν ειχε περασει ποτε απο το μυαλο μου οτι θα γινοταν κατι μεταξυ μας..ωσπου, περσυ μετα τον θανατο της μητερας μου ηρθαμε πιο κοντα. μου συμπαρασταθηκες οσο κανεις αλλος.. περνουσαμε ατελειωτες ωρες μαζι. με ειδες να γελαω, να κλαιω, να μεθαω. κ ησουν παντα εκει. δεν σ ενοιαζε τιποτε παραμονο εγω. τον Μαιο σε χωρισα γιατι δεν αντεχα αλλο. ετσι νομιζα. ηθελα κατι καινουργιο στη ζωη μου. νομιζα οτι ειχε να δωσει η σχεση μας το εδωσε. ημουν καλα στην αρχη. εβγαινα, εκανα παρεες, γνωρισα αντρες, φλεταρα. το καλοκαιρι ομως με ξαναπλησιασες και με ξανακερδισες. μαζι σου νιωθω τοσο ανετα. με κανεις και νιωθω τοσο ωραια. απλα ακομα δεν ξερω αν ειναι κατι μονιμο ή απλα μας ενωνουν αυτες οι στιγμες μας. ωρες ωρες νιωθω οτι σ αγαπαω τοσο πολυ και οτι μπορω να ζησω για παντα μαζι σου. αλλες παλι δεν θελω ουτε να σ δω.τι σκατα συμβαινει με εμας μπορεις να μου πεις?