ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μόνη μου εδώ και αρκετό καιρό, ύστερα από μια γνωριμία που το μόνο που μου άφησε ήταν μια πικρία. Δεν το θέλω άλλο πια. Νιώθω ότι αν αφεθώ, θα κλαίω ώρες.Δεν είναι ότι θέλω απλά να έχω μια σχέση, ποτέ άλλωστε δεν το ήθελα αυτό. Απλά, θέλω να βρω τον άνθρωπό μου, το ταίρι μου, εκείνον που ο ένας θα αγαπά τον άλλον, που θα νοιάζεται ο ένας τον άλλον. Δεν ξέρω πια τι να κάνω... Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω τίποτα... Το χειρότερο είναι λέει να σε πιάνει απόγνωση... Πώς να μην σε πιάνει όμως και η απόγνωση όταν βλέπεις ότι δεν υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα; Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη και αυτό με τρομάζει, δεν το θέλω. Είμαι 34 χρονών και τα χρόνια περνούν...