24.9.2012 | 00:49
Έχω ξενερώσει τρελά...
Νόμιζα ότι είχα φίλους. Και απλώς μου έδωσαν να καταλάβω ότι ήμουν μια σφίνα στην δική τους φιλία κι μια πατερίτσα του εγωισμού τους...Στενοχωριέμαι για 2 πράγματα.1. Που μου πήρε χρόνια να το αποδεχτώ...2. Που παίζει να το μετανιώσω που το παραδέχτηκα...Και χαίρομαι που μια νέα παρέα φαίνεται να με έχει δεχτεί. Πιο συνεννοήσημη, πιο έξω-καρδιά, καθόλου "δυσεντερική" και μη μου άπτου...Αλλά πώς να μην είμαι καχύποπτος...;
