24.9.2012 | 21:51
Δεν είσαι μόνο εσύ που φοβάσαι...
Και ενώ γνωρίζεις ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι πλέον και έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι έχει τελειώσει και οφείλεις να προχωρήσεις, τον βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου και τα χάνεις. Ανεβάζεις σφυγμούς, αποσυντονίζεσαι, παραλύεις. Μετά από καιρό νιώθεις ξανά...Και τότε τι;Απλά το αποδέχεσαι, συμβιβάζεσαι με το ανικανοποίητο, προσποιείσαι ότι δεν συμβαίνει τίποτα και ότι έχεις πάει παρακάτω;Αφήνεις το συναίσθημα να σε τρώει ή το δολοφονείς;Kαι αν αποφασίσεις να προσπαθήσεις εκ νέου;Kαι αν ναι...πως;Eφόσον έχει προδώσει ήδη την εμπιστοσύνη που του έδειξες στο παρελθόν, πως είσαι σίγουρη ότι δεν θα το ξανακάνει στο μέλλον;Kαι αν απλά έχεις βαρεθεί να είσαι το άτομο που προσπαθεί και για τους δύο;Γιατί ο άλλος είναι δειλός ή αθεράπευτα εγωιστής...Και τελικά αναρωτιέσαι τι σε κάνει λιγότερο δυστυχισμένη να είσαι μαζί του ή όχι...