ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι κι αυτό.. Που ξυπνάς κάποιες μέρες και όλα σου φαίνονται άσχημα, όλα σε βαραίνουν, όλα σε πονούν.Που ξυπνάς και κάποιες άλλες και όλα σου φαίνονται όμορφα, όλα σε ανεβάσουν, όλα σε χαροποιούν.ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ?ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ, ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΛΑ?Μήπως και τα άσχημα δεν είναι για μας, μήπως κι αυτά δεν μας κάνουν αυτούς που είμαστε, μήπως δεν μας κάνουν δυνατούς?Δεν θέλω μία ζωή όμορφη, δεν θέλω μία ζωή βαρετή, δεν θέλω μία ζωή παραμυθένια.. Ίσως γιατί δεν την είχα ποτέ, ίσως γιατί θα με άγχωνε αν όλα ήταν καλά, θα περίμενα να έρθει και το κακό.. Κι όσο δεν θα ερχόταν ,τόσο θα αγχωνόμουν και θα περίμενα μεγαλύτερο κακό. Ίσως γιατί έχω συνηθίσει στα δύσκολα, ίσως γιατί όσο κι αν δεν το παραδέχομαι μου αρέσουν οι δυσκολίες.Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τις δυσκολίες? Γιατί αποφεύγουμε τον πόνο? Γιατί δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας? Γιατί αποφεύγουμε την ζωή?Βολευόμαστε! Φοβόμαστε το άγνωστο, το ξένο, το μη γνώριμο.Μένουμε σε μία σχέση που δεν μας γεμίζει συναισθηματικά, αλλά... οικονομικά, υλικά!Μένουμε σε μία δουλειά που δεν μας κάνει χαρούμενους, αλλά.. πλουσιότερους!Μένουμε σε μία φιλία που δεν μας προσφέρει αλήθειες, αλλά ..όμορφα ψέμματα!Μένουμε σε ένα σπίτι που δεν το νιώθουμε δικό μας, αλλά.. ξένο!Μεγαλώνουμε..Μεγαλώνουμε και ξεχνάμε ότι είναι ωραίο να παίζεις κι ας χτυπήσεις.Ότι είναι ωραίο να χαρείς τη βροχή κι ας βραχείς.Ότι είναι ωραίο να πας στο άγνωστο κι ας χαθείς.Ότι είναι ωραίο να ρισκάρεις κι ας χάσεις.Όλα ωραία είναι! Κι η ζωή ωραία είναι!!!Κυρίως η ζωή..