26.9.2012 | 02:08
Ρε παιδί μου δηλαδή!
Πεθαίνω να σε ξαναδώ. Είναι αυτό που μένουμε στην ίδια πόλη και ξέρω μεν πως θα σε ξαναδώ και σε βλέπω συχνά, σε έχω εξιδανικεύσει/ερωτευτεί όμως τόσο που θεωρώ τη συνάντησή μας, το άκρον άωτον της καλοτυχίας μου, δηλαδή "πρέπει να είμαι πάρα πολύ τυχερή για να έχω την ευκαιρία να σου μιλήσω, να σε χαρώ, να σε ξαναγγίξω, να να να". Πότε θα σε ξαναδώ μωρέ? Τι θα γίνει πια με μας? Λιώνω για σένα. Σε κοιτώ και λιώνω λέμε. Σήμερα σκεφτόμουν πόσο ειρωνικό είναι, να τα σκέφτονται αυτά άλλοι για μένα και όχι εσύ όμως. :( Δε με νοιάζουν οι άλλοι. Εσύ με νοιάζεις γαμώ. Σε θέλω.
