ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι μόνη...ή τελικά είμαι;Παντρεύτηκα στα 21 και έκανα ένα γιο υπέροχο.Είμαστε παραπάνω από 15χρ. με τον άντρα μου.Με λίγα λόγια μεγαλώσαμε μαζί.Έχουν αλλάξει τόοοσα πολλά πράγματα όλο αυτό το διάστημα που μαζί τους έχω αλλάξει κι εγώ.Έχω να μιλήσω με την οικογένειά μου 6χρ.και μάλιστα δεν μπορώ να μπω και στην διαδικασία να το κάνω.Παρόλο που μου λείπουν πάαρα πολύ φοβάμαι πως όλες οι προσπάθειες που έχω κάνει για να βάζω όρια στους ανθρώπους γύρω μου, όλα αυτά τα δάκρυα που έριξα για να έχω μια ποιοτική ζωή και να μην τους αφήνω να με βλέπουν σα μπαλαντέρ θα πάνε χαμένα σε 1'Ξέρετε κάτι;Εγώ τα έκανα έτσι.Δεν έβαλα όρια όταν έπρεπε(ήμουν με όλη τη σημασία της λέξεις παιδί και δεν ήξερα να μιλήσω) με αποτέλεσμα τώρα να καταλαβαίνω ότι πρέπει να μιλάς σε όλους για να μπορείς να τους σφάζεις με το γάντι.29/09/2012 19:34 πριν 10' ήθελα απλά να εξαφανιστώ τώρα νιώθω κάπως καλύτερα, θα μπορούσα και περισσότερο αλλά δυστυχώς από εκεί που θέλω την καλή κουβέντα δεν..Αυτός είναι ο άντρας μου που μεγάλωσε σε μια οικογένεια και έκαναν παιδιά για να εξυπηρετούν τους ίδιους.Λεν οτι αν δεν πάρεις αγάπη δεν θα δώσεις.Μόλις θυμήθηκα κάτι τι;Χθες του είπα πως θέλω να πάρω ένα σκυλάκι που κάνει 600Ε για να μου κάνει παρέα όταν αυτοί φεύγουν.Λες και είμαι 80χρ.ή άρρωστη.Η απάντηση του ήταν μη επιθυμητή το τονίζω ''μη'' επιθυμητή μου είπε εντάξει αλλά όχι άμεσα μόλις έχουμε τα λεφτά.Ξέρετε τι ήθελα να ακούσω;Έλα πάμε μαζί μια βόλτα και θα συζητήσουμε ότι σε απασχολεί ξέρει τι ζητάω απο εκείνον και σαν να με μισή και το ξεχνάει.Του έχω πει οτι όταν δεν είμαι καλά ας έρχεται να κάθεται κοντά μου, να μου πιάνει το χέρι,να μου λέει μια κουβέντα και τίποτα άλλο.Οτιδήποτε άλλο στον κόσμο δεν θα είναι ικανό να γεμίσει αυτό το κενό.Τα αισθήματά μου θα αλλάξουν και δεν θα σκέφτομαι οτι αν, λέμε αν είχα του δικούς μου κοντά θα ήταν διαφορετικά .Όλος ο κόσμος μια μοναξιά το σιχαίνομαι αυτό που κάνω τώρα να γράφω σε μια σελίδα χωρίς να μπορώ να κοιτάξω τον άλλο στα μάτια και να του μεταφέρω τα αισθήματά μου.Γι'αυτό αν κάποιος τύχη και διαβάσει αυτό το κείμενο να θυμάται καλά.Ας βάζει όρια στους ανθρώπους γύρω του και τότε θα καταλάβει οτι θα τον εκτιμάνε και θα τον σέβονται περισσότερο.Εγώ το έκανα αυτό στα 34χρ. ποτέ δεν είναι αργά.Μόνο που έμεινα μόνη εγώ η Μαρίνα.