ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω τρια χρόνια κατάθλιψη, την πάλευα όμως αρκετά καλά, με τη βοήθεια του φίλου μου, έχουμε και δυο παιδιά. Τα πράγματα όμως στη ζωή μας απο το καλοκαίρι και μετά εχουν πάρει πολύ άσχημη τροπή, είναι και τα οικονομικά και έχασα τον έλεγχό. Δεν έχω πια τη στηριξή του, είναι αλλού (έχει σε άλλη το μυαλό του) και με ριχνει και αυτό! Όλο το καλοκαίρι το πέρασα πρησμένη στο κλάμα.Δε θέλω να με βλέπουν τα παιδιά μου άλλο να κλαίω και να ξεφυσάω! Πριν ένα μήνα, στα χειρότερά μου, έκλεισα ένα ραντεβού με ψυχίατρο, πίστεψα οτι μου χρειάζονταν χάπια για να πάρω τα ίσια μου. Το ραντεβού έιναι για την Παρασκευή.Τώρα αισθάνομαι δυνατή ξανά, εδώ και μια εβδομάδα (μόνο), φοβάμαι τα φάρμακα αυτού του είδους και ποτέ μου δεν τα ενέκρινα, αλλά τρία χρόνια είναι αυτά, μήπως τελικά μου χρειάζεται? Τι σκατά να κάνω???????