ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδαζα Πατρα για 4 χρόνια,εχω ερθει Αθηνα και κοντευω να τρελαθω απο τη βαρεμαρα-πληξη-αγχος και γενικα ολα τα ασχημα συναισθηματα που μου εβγαζε απο τα λυκειακα μου χρονια αυτη η πολη. Πραγματικα μου λειπει η παρεα μου στη Πατρα,τα ξενυχτια,τα γελια,ακομα και η σχολη μου που ναι μεν ηταν ζορικη,αλλα ειχα παντα γυρω μου ατομα που περνουσα παντα υπεροχα.Μου λειπουν ακομα και οι στιγμες που μου προκαλουσαν αγωνια και ας μην ειχαν παντα ενα καλο φιναλε.Συνοπτικα μου λειπει η φυσιολογικη ζωη που εκανα εκει.Υστερα απο ολα αυτα τα ωραια,εχω καταληξει να ειμαι στην Αθηνα αγκαζε με το σκυλακο μου,με ολες τις πορτες κλειστες σε θεμα εργασιας, με παρεα που δεν εχει διαθεση να ζησει κατι ομορφο σαν κι αυτα που περιεγραψα και που εχει εγκλωβιστει στη καθημερινοτητα κανοντας ζωη μεσηλικα,κι ας μην εχω κλεισει καν τα 25. Ελπιζω καποια στιγμη να βρω τους ρυθμους μου κ να περασω παλι καλα στη ζωη μου,και ας μην ειναι απαραιτητα ολα αυτα που προειπα.Να νιωσω κατι καινουριο,εναν ενθουσιασμο και οχι μονο αγχος και στεναχωρια... C'est tout.