12.10.2012 | 22:16
K.T
Καθε φορα ξεχνουσα ποσο με μαγευε το προσωπο σου, οι τελειες αναλογιες του, και καθε φορα ηθελα να μεινω ακομη περισσοτερο. Το να μην σε βλεπω με διελυσε και με βοηθουσε ταυτοχρονα, ισως και ετσι να μπορουσα στο τελος να φυγω μια και καλη απο εσενα. Μου ελειπαν ομως τα παντα βλεπεις, οι αγκαλια σου μεσα στο κρυο, Οι νυχτες μας στο παρκο, οι ωρες που περνουσα στον σταθμο, Ημουν τοσο ευτυχισμενη την στιγμη που μου ειπες πως με σκεφτοσουν ακομη και αν δεν ησουν εδω, ξεροντας πως αυτη η προταση θα γεμιζε απο εκεινη την στιγμη καθε βραδυ μου με εκεινο το συνηθισμενο πια αισθημα μοναξιας και απωλειας.Ναι χαιρομαι που δειχνεις ενδιαφερον , χαιρομαι που τα ματια σου λαμπουν οταν με βλεπεις.Δεν μπορεσα να ευχαριστηθω την μικρη στιγμη μας γιατι σκεφτομουν μονο πως δεν ηθελα να σε χασω και παλι! Ηθελα απεγνωσμενα να σου ζητησω μια ακομη απο τις νυχτες μας, αυτο ομως θα χαλουσε την ισσοροπια. Δεν θα το μετανιωσω που ηρθα να σε βρω, ακομη και αν το βραδυ δεν καταφερα να κοιμηθω απο τους λυγμους που με επνιγαν, ακομη και αν χρειαστει να κρατησω καθε δευτερολεπτο απο την καθε μας στιγμη ζωντανο για να συνεχισω να ελπιζω, ακομη και αν στο τελος βγω εγω η χαμενη απο ολο αυτο.