ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια πρωία καθήμενη, εις του Ολύμπου πέτραΟψόμενη την Αθηνά, περί τα δύο μέτραΟύτη ειν αυτή αναφώνησε κάπου εστί μπανούσαΑ! κόρη είναι του Διος, η χαμηλοβλεπούσα!Θαρρώ πως είναι η μητήρ, της γνώσης, της σοφίαςτο κράνος όμως τι φορεί? σαν την ομάδα Δίας?Τεσπά ο χρόνος πέρασε, και η Θεά εξάφνου,Τη Χελώνα επλησίασε, με συνοδεία μπάφου.Της λέει: Χελώνα ξακουστή, από σε θέλω χάρηκαι για αντάλλαγμα αυτού, το πιο τρελό ΠατάριΚωλάρα θα σου δώκω εσέ, αγάλματος back όψηΦτάνει μονάχα να μου πεις, για να χω στα υπόψι:Πως είσαι τόσο φωτεινή, και προκαλείς το δέος?Με μια ατάκα στοχαστή, ζάλη φέρνεις στο πέος?Πως είσαι τόσο ιχθυτική, πως ιχθυόνεις όλους?Πες μου και δώρο εγώ για σε, δίνω γαμώ τους κώλους!Τότ' η Χελώνα γέλασε, στ αυτί της ξεστομίζει,Της λέει φίλη μου Αθηνά, για μένα είναι easy!Μα εσύ του Ζευ απόγονη, καθώς είσαι στουρνάρι,Λάβε από μένα τούτο εδώ, ατάκας συναξάρι.Έτσι ατάκας χάρισε, στην Αθηνά η Χελώνα,Σ' ένα βιβλίο ήταν γραφτές, απ την σοφή κοκκώναΚι ο κώλος περί ου ασελγώ, αυτός που λαχταράωΈτσι της δώρο έγινε, εξ Αθηνάς, Νι Χάο!!!