ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από που να αρχίσω... πριν δύο χρόνια γνώρισα ένα όμορφο αγόρι 4 χρόνια μικρότερο μου την πάτησα όπως ήταν αναμενόμενο μαζί του και αφού πέρασε αρκετός καιρός και με είχε πότε στο κρύο και πότε στη ζέστη βαρέθηκα να περιμένω να "ξυπνήσει" και έκανα μια σχέση με έναν μεγαλύτερο μου κατά 6 χρόνια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον έβγαλα από το μυαλό παρόλο που περνούσα καλά. Και ενώ πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι να με βλέπει με τη νέα μου σχέση έριξε επιτέλους τα δίχτυα του και εγώ το ψάρι μην χάσω τσίμπησα, έφυγε εξωτερικό για δουλειές και ξεκίνησε για μένα μια πλατωνική σχέση από απόσταση έχοντας και το άλλον παράλληλα (τρομάρα μου). όταν αποφάσισε να γυρίσει και αφού πρώτα μου είχε τάξει τον ουρανό με τ'άστρα αποφάσισα να χωρίσω για να ζήσω τον έρωτα μου μου τον άντρα της ζωής μου όπως συνήθιζα να τον αποκαλώ. γυρνώντας από την Αγγλία άλλαξαν όλα για μένα αλλά όχι προς το καλύτερο κάθε άλλο θα έλεγα έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να με κάνει δυστυχισμένη. Τσακωνόμασταν συχνά περνούσαν διαστήματα που δεν μιλούσαμε και πάντα γυρνούσε πίσω να ζητάει ευκαιρίες, χρόνο και κατανόηση από την πλευρά μου. Κουράστηκα με όλο αυτό και αποφάσισα να δώσω ένα τέλος γιατί όλο αυτό είχε σοβαρό αντίκτυπο ψυχολογία μου αλλά πιο πολύ στην σωματική μου υγεία(απώλεια βάρους, κρίσεις πανικού, διαταραχές κύκλου κ μια επίσκεψη στο νοσοκομείο). Είχαμε ένα μήνα να μιλήσουμε εφιαλτικό για μένα κλεισμένη όλη μέρα σε ένα σπίτι και εκεί που αποφασίζω να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου και γνωρίζω ένα καταπληκτικό άτομο εμφανίζετε πάλι στη ζωή μου με συγνώμες και ψεύτικες ελπίδες... και εγώ όπως πάντα αδιόρθωτη. Ξέρω όμως ότι δεν είναι ένας απλός έρωτας για μένα αυτό είναι αγάπη αλλά δυστυχώς μόνο απο την πλευρά μου και αποφάσισα να φύγω μακρυά να αλλάξω τόπο διαμονής θα γλιτώσω άραγε ποτέ? θα φύγω σε 5 μέρες αλλά μέχρι τότε μπορώ να πάω να πιω έναν καφέ με τον άντρα της ζωής μου για πόσο ακόμα θα μπορώ να τον βλέπω.....................