ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνήθισα να μιμούμαι τις κινήσεις των γύρω μου, να αναγνωρίζω πως θέλει ο καθένας προσωπικά να του φερθούν. Και έτσι λειτουργώ πιά με επιτυχία αρκετή, χωρίς να μπορώ πιά να αναγνωρίσω εγώ εμένα στις ίδιες μου τις λέξεις.Κάποιος θα το χαρακτήριζε προσπάθεια χειρισμού και ίσως να είναι. Έλξη νιώθω για ανθρώπους που δεν μπορώ με την πρώτη ματιά να τους καταλάβω, είναι κάτι σαν παιχνίδι. Σαν παζλ που πρέπει να μάθω την εικόνα του. Με εξιτάρει ενας δύστροπος, "κακός" χαρακτήρας μέχρι να βρω το κλειδί του. Μετά το ενδιαφέρον εξαφανίζεται. Στον έρωτα όμως τα χάνω, το παζλ μετατρέπεται σε μία μπάλα φτιαγμένη με 100 κλωστές και πάνω που νομίζω ότι την ξεμπλεξα γυρνάει και με πλακώνει.Βαρέθηκα να ψάχνω να βρω ποιά πρέπει να είμαι, για να με θελήσεις. Ακόμα και αν μία μικρη φωνή στο μυαλό μου μου ψιθυρίζει "να εισαι ο εαυτός σου!", μια άλλη μου λέει "και ποια είσαι εσυ?αφού μόνο να λύνεις παζλ ξέρεις". Και κάθε Σάββατο καταλήγω εδώ, να γράφω μάταια για να ξεμπλέξω και όμως ξέρω ότι όλα είναι απλά. Πάλι τα ίδια, πάλι εδώ, πάλι μόνη v