ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι φορές που οι νύχτες μου θυμίζουν εσένα. Δεν καταλαβαίνω πότε έρχονται, ούτε πότε φεύγουν. Ειναι πάντα μελαγχολικες και υγρεs και εποχικά βρίσκονται κάπου μεταξύ φθινοπώρου και χειμώνα. Σε εκείνο το μεταιχμιο που είσαι σκεπασμένος με την κουβερτουλα μεχρι το λαιμό αλλα κάπου στο δεύτερο όνειρο απλωνεις το ένα πόδι και το βγάζεις απ'εξω λες και του κόβεται το οξυγόνο και θέλει να αναπνεύσει. Μυρίζουν γιασεμιά και λεμονανθούς και μέσα στην απόλυτη ησυχία τους, ακούς κάπου στο βάθος μελωδίες. Μυστήριο και ασφάλεια μαζι. Γίνεται; Γίνεται.Λένε πως οταν κοιμάσαι και ξαφνικά νιώθεις το αίσθημα της πτώσης απο το κρεβάτι και ξυπνας τρανταγμενος, ειναι γιατι η ψυχή σου μόλις έχει επιστρέψει απο ένα αστρικό ταξίδι. Η δική μου μαλλον δεν μπορεί άλλο να κοιμάται σε κρεβάτια που λείπεις και σε ψάχνει κάθε βράδυ. Πολλές φορές. Σε διάφορα μέρη. Ξέρω πως κάποια στιγμή, κάποτε, θα ξαναβρεί την δική σου και θα γίνουν ολα πραγματικότητα. Τα ταξίδια, οι θάλασσες, οι "χαζες" ιστορίες με ανθρώπους που δεν φοβούνται τίποτα και ζουν με αγάπη. Μονο. Ως τότε, καληνύχτα. Πάλι.