ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο δύσκολο είναι να αποχαιρετά κανείς αγαπημένα πρόσωπα. Σε αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηροδρομικούς σταθμούς... Να αγκαλιάζεις σφιχτά, να φιλάς σταυρωτά, να κοιτάς μεσ’ στα μάτια και να λες «μέχρι την επόμενη φορά» αλλα να σκέφτεσαι «αντίο... πάλι». Γιατι όταν γυρίσεις την πλάτη θα συνεχίσεις μια ζωή που θα κυλά χωρίς αυτόν που αποχαιρέτησες κι εκείνος θα γυρίσει σε μια ζωή που δε σε περιλαμβάνει. Και θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα χαρείς, θα λυπηθείς, θα φωνάξεις, θα θυμώσεις, θα απογοητευτείς, χωρις εκείνον. Και στο τηλέφωνο θα λες «καλά, τα ίδια» γιατί πώς να μπορέσεις να εξηγήσεις όσα συμβαίνουν κι όσα δε συμβαίνουν χωρίς να κοιτάς στα μάτια; Και πώς να παρηγορήσεις αν δε μπορείς να αγκαλιάσεις και πώς να θυμώσεις που σ’έστησαν στο ραντεβού στο σκάιπ γιατι δε γύρισαν έγκαιρα σπίτι; Και πώς να χαρείς γενέθλια ή γιορτή χωρίς αυτούς που δίνουν νόημα στον εορτασμό; Κι ο χρόνος κυλά, κι όλο και πιο σπάνια τους βλεπεις κι όλο κσι πιο σπάνια μιλάτε κι όλο η αναγκη μεγαλώνει κι ας έχετε άλλες παρέες τώρα και φίλους καλούς. Η ανάγκη μεγαλώνει σντιστρόφως ανάλογα... Μάτια που δε βλέπονται μας λείπουν πιο πολύ. Κι έρχονται μηνύματα, και βραδυνά τηλεφωνήματα τα δύσκολα βράδυα που δεν έρχεται ο ύπνος. Κάμπτονται οι αντιστάσεις... Τα smartphones είναι χρησιμα λένε, κρατάς επαφή με όσους άφησες. Είναι τεχνολογική πρόοδος, λένε... Αλλά στην πραγματικότητα ειναι παραδοχή... ότι δε θα γυρίσεις σύντομα... ότι θες την ασφάλεια της άμεσης επικοινωνίας γιατί η απόσταση κουράζει. Εσένα και τους άλλους. Ψυχικά, πάνω απ’όλα. Γιατί τα αντίο πληθαίνουν κι όλο δακρύζουν τα μάτια. Γιατί τα καλωσήρθες κρατάνε λίγο, σα πάρτυ που έπρεπε να φύγεις νωρίς. Ξέρεις, απ’αυτά που χάνεις τα καλύτερα προσπαθώντας να προλάβεις το τελευταίο λεωφορείο. Κι όλα συμβαίνουν εν τη απουσία σου, σε μια ζωή που άφησες μισή για να ξεκινήσεις μια άλλη κάπου αλλού γιατί έτσι έπρεπε, γιατί δεν πήγαινε άλλο, γιατί έφυγες με σκοπό να γυρίσεις και τώρα πια δε γίνεται... Μια ζωή που, ενώ εσύ άφησες μισή, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν, κρατάνε με τα δόντια τα τελευταία όνειρά τους, ανεξάρτητα από σένα και τις τύψεις σου. για όλους εμάς, τους διχασμένους ανάμεσα σε μια καλύτερη ευκαιρία και όσα αφήσαμε πίσω...