ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θέλω να με πας μια βόλτα στα κυριακάτικα Γιάννενα. Να μου κρατήσεις το χέρι και να κατεβούμε τη Δωδώνης με τα γεμάτα καφέ. Και μετά να πάμε στην πλατεία να βολτάρουμε και να πάρουμε εφημερίδες. Για μετά. Για τον καφέ. Και μετά θέλω να σε τραβήξω να με πας προς τα μαζεμένα παιδάκια. Εκεί που μοιράζουν μωβ μπαλόνια. Και πάνω στη μάταιη προσπάθειά σου να με κάνεις να φερθώ σαν ενήλικη να πέσουμε πάνω στα εφηβάκια με τα μπωλ με το frozen yoghurt. Όταν ήμασταν παιδιά δεν είχε frozen yoghurt. Είχε πάστα από το Bretania μετά το παιδικό θέατρο στο Πολυθέαμα. Μωβ μπαλόνια ίσως και να είχε. Δε θυμάμαι. Αυτό που δεν είχε σίγουρα ήταν η κυριακάτικη ποδηλατοδρομία. Δε με πειράζει όμως. Δε με πειράζει που αλλάζει. Η πόλη μου ομορφαίνει κι ασχημαίνει σα ζωντανός οργανισμός. Απλώς θέλω να σ'έχω δίπλα μου σ' αυτήν την αλλαγή. Να την αλλάξουμε μαζί την πόλη μας. Και κάθε φορά που η ανασφάλεια θα μας χτυπάει την πόρτα να κοιτάμε τα σταθερά τείχη του κάστρου και να καθησυχάζεται η ψυχή μας. Γερή πόλη τα Γιάννενα. Θα ζήσουν. Θα αντέξουν. Θέλω να με πας μια βόλτα στα κυριακάτικα Γιαννενα. Περίεργο πράγμα η μοναξιά. Ήρθε και με χτύπησε αιφνίδια στην πρωινή μου βόλτα. Πώς ξημέρωσε άραγε η Κυριακή στη δική σου πόλη?