Η σχέση μου με τη μάνα μου είναι υπερβολικά οικεία και φιλική. Έχουμε την ιδανική σχέση μάνας και κόρης.Ένα πράγμα να θυμάσαι. Η μάνα θα είναι πάντα εκεί, μέχρι την τελευταία της πνοή. Ποτέ δε θα σε αφήσει, πάντα θα σε στηρίζει. Μίλησε της, ζήσε πράγματα μαζί της, μοιράσου τους φόβους και τις σκέψεις σου μαζί της.Θα την κάνεις τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου, πίστεψέ με.Και να της δείχνεις οτι την αγαπάς,γιατί η ζωή είναι μικρή και γρήγορη.Όλοι μας έχουμε ξεσπάσματα, όλοι μας θυμώνουμε κ τα ρίχνουμε πάνω στην οικογένεια μας.. Αλλά η μάνα έχει πάντα υπομονή. Κι αγάπη. Και θα μας φροντίζει πάντα σαν μικρά παιδιά.Όταν όλοι οι παροδικοί φίλοι και οι σχέσεις μας φύγουν, η μάνα θα είναι εκεί.Μίλησέ της λοιπόν.Θα νιώσετε και οι δύο πολύ καλύτερα.
7.11.2012 | 00:52
με αφορμή το "να τις αγαπάτε τις μάνες σας ρε"
Διαβάζω: http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/32124και τώρα κλαίω σα μικρό παιδί.Για την ιστορία; Ή γιατί βάζω τον εαυτό μου στη θέση αυτή;Επειδή σκέφτομαι ότι η δικιά μου η μάνα κι εγώ δεν εκδηλωνόμαστε.Δεν είμαστε κολλητές. Δεν θα της πω τον πόνο μου, για την φίλη και τον γκόμενο.Και; Δεν μπορώ να το αλλάξω. Έτσι είμαι. Γι' αυτό ψάχνω αλλού τέτοια στηρίγματα....Ή μήπως πρέπει να αλλάξω;
2
