11.11.2012 | 10:21
Περί έρωτα
Αχ κύριε,τελικά μάλλον την έχω πατήσει μαζί σας.Ξέρω, ξέρω σας λέω να μην βιάζεστε και βιάζομαι εγώ.Εχώ ξετρελαθεί μαζί σας.Έχετε κάνει κατάληψη στις σκέψεις μου.Όλο το βράδυ σας σκεφτόμουν...θεωρείται πως είναι σωστό να μην μπορώ να κοιμηθώ πάνω από 5-6 ώρες εξαιτίας σας;Θα μου πέιτε πάλι ότι δεν το επιλέξατε εσείς.Ό,τι και να πείτε, έχετε δίκιο. Ίσως αν μου λέγατε πως ο έρωτας είναι εγωκεντρικός και δεν έχει να κάνει τόσο με σας(αφού ναι ναι δεν γνωριζόμαστε) αλλά με την ιδέα σας... ίσως τότε να κολλούσε κι άλλο η σκέψη μου μαζί σας. Κάθετι έξυπνο που μπορεί να πείτε το βλέπω σαν ένα μικρό θαύμα; Αλλά κι εσείς να μη με κοιτάτε έτσι, με αποσυντονίζετε, καταλαβαίνετε; Αχ κύριε,είναι που αυτή η κατάσταση με κάνεινα νοιώθω ολότελα ανόητη, μου χαρίζει μια εφήμερη μακαριότητα, δεν λέω. Μαζί σας χάνω τα λόγια μου, χάνω αυτό που είμαι, γίνομαι ασυνείδητο ον. Δεν μ' αρέσει η ασυνειδησία κύριε... Μακρυγορώ... Όταν σας ξαναδώ, δε θα πω τίποτα απ' όλα αυτά. Ίσως να μην πω τίποτα, μαζί σας χάνω τη μιλιά μου.Αχ κύριε...Με εκτίμηση(;) Με αγάπη(οοοοόχι, υπερβολικό) Ax κύριε... Αχ κύριε, τα 'χώ χαμένα
