ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον βλεπω εδω και μερικα χρονια στα Εξαρχεια.Να βγαινει με τους φιλους του και να τα πινει, να τα σπαει ακουγοντας την αγαπημενη του μουσικη, να ζει.Και ειναι το ωραιοτερο πλασμα που χω δει στη ζωη μου.Οχι δεν ειναι 'ωραιος' σαν τον Μπραντ Πιτ (ο οποιος δεν μου αρεσει καν). Ειναι κοκκαλιαρης. Και χλωμος. Και τα ρουχα του ειναι σκισμενα. Και δεν εχει καλοχτενισμενα μαλλια αλλα μια ατιμελητη μικρη μοικανα.Εχει ομως το πιο γλυκο προσωπο. Οταν διασταυρωνονται τα βλεματα μας και μου χαμογελαει μου δινει την αισθηση οτι αξιζει τελικα να ζεις. Μεσα απο τα ματια του αγαπαω την ζωη μου γιατι οταν τον φερνω στο μυαλο μου αυτοματα νιωθω καλυτερα. Χαμογελω.Δεν ξερω αν ποτε θα με προσεξει, και δεν με νοιαζει.Και μονο που μου βγαζει τοσα συναισθηματα, εγω νιωθω αισιοδοξη, ευτυχισμενη, χαιρομαι που υπαρχουν τετοια πλασματα που ομορφαινουν αυτον τον κοσμο.