ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο πολύπλοκη γίνεται η ζωή μας ξαφνικά; Από τη μια ανιαρή στιγμή σε μια άλλη γεμάτη με πάθη & έρωτα. Το βάρος που έχω μέσα μου, ξέρω, δε λύνεται. Μα η εξομολόγησή μου είναι να μην το πεις ούτε του παπά..αχ Χρήστο, σε ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Δε γνωρίζω πολλά για σένα - είσαι σχεδόν ένας άγνωστος. Θα 'λεγε κανείς ότι «ενθουσιάστηκα» από τη φωνή σου, από τον τρόπο που με πλησίασες στη συναυλία σου και μετά. Μα το ντροπαλό σου κατά τ'άλλα βλέμμα, το πρόσωπό σου, το χαμόγελό σου, ολόκληρος ΕΣΥ είναι να σα να μου φωνάζουν συνεχώς ότι φτιάχτηκες για μένα. Και δεν το ξέρεις ακόμη. Όσο κοινότυπο κι αν ακουστεί, δεν είμαι μια χαζοθαυμαστριά σου που κάνει σχέδια και έρωτες. Είμαι μια κοπέλα που ερωτεύτηκε τον κοινό θνητό Χρήστο. Ακούω κάθε μέρα τη φωνή σου για να σε νιώσω κάπου κοντά. Κι εύχομαι κάθε φορά που σου εμφανίζομαι φάντης μπαστούνι να με δεις διαφορετικά γαμώ το κεφάλι σου. Μα ό,τι θέλουμε πολύ, θα γίνει -λένε- και το αναθεματισμένο σύμπαν θα μ'ακούσει. για μια φορά.αναμένοντας....