Δίκιο έχεις αλλά πρέπει να βρίσκουμε την θετική πλευρά σε κάθε κατασταση για να συνεχίζουμε αλλιώς το σκοτάδι είναι αναπόφεκτο :)
17.11.2012 | 13:52
Δεν αντέχω
Νιώθω τόσο μόνη μερικές φορές. Τόσο... Έξω από τα νερά μου. Βλέπω στον δρόμο τον κόσμο χαρούμενο και αναρωτιέμαι.. Ίσως νιώθουν και εκείνοι έτσι. Ίσως πίσω από το χαμόγελο κρύβεται κάποιο είδος θλίψης... Άσχημες εποχές.. Από παντού πίεση, πίεση να δουλέψεις, πίεση να επιβιώσεις, πίεση να μην πιέζεσαι, να μην σε πιάνει πανικός... Και παράλληλα όλα αυτά να σου βγαίνουν σε νεύρα, νεύρα προς τους γονείς, νεύρα προς τα κοντινά σου άτομα. Που πήγε αυτή η άλλοτε ανέμελη εποχή? Που πήγε αυτή η στιγμή που κοιταζόμασταν στα μάτια και ήμασταν ειλικρινείς ο ένας απέναντι στον άλλο? Που πήγαν όλες οι όμορφες στιγμές... Ίσως χάθηκαν μαζί με την "αξιοπρέπεια" μας. Μου λείπει ο παλιός μου εαυτός. Κάποτε γελούσα με την ψυχή μου. Τώρα τι κάνω? Τι νιώθω? Άλλαξαν οι καιροί, άλλαξα και εγώ. Όσο μεγαλώνω μαθαίνω.
1
