ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ποτέ δεν θα το μάθεις...Και όχι γιατι δεν στο έδειξα...απλά γιατί εσύ φοβήθηκες!Και έφυγες..και ξαναγύρισες...και ξαναέφυγες...και ξαναγύρισες...και εγώ κάθε φορά σε συγχωρώ και κάθε φορά σε αγαπώ περισσότερο...και κάθε φορά τρομάζεις πιο πολύ...Και εγώ μένω πίσω να μαζεύω τα κομμάτια μου, να βρίσκω το κουράγιο να σε καρτερώ, να βρω τον τρόπο να σε κάνω να μην τρομάζεις...πως είναι δυνατον να φοβάσαι την αγάπη??Και κάθε φορά που έρχεσαι και κάθε φορά που σε βλέπω, κάθε φορά που κουρνιάζω στην αγκαλιά σου και ονειρευόμαστε παρέα,κάθε φορά ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλο...κρυφά κάθε φορά σε αποχαιρετάω...τι βάσανο κι αυτό...ακόμα κι όταν λείπεις είσαι κοντά μου...το άρωμα σου στο μαξιλάρι μου, ένα μηνυμα στο κινητό μου, η φωτογραφία που είμαστε αγκαλιά, τα όνειρα που κάναμε μαζί κλεισμένα στο κουτάκι της καρδιάς μου...πόσο δύσκολο να ζω χωρίς εσένα...Μου λες να φύγω γιατί δεν αξίζω να μου φέρεσαι έτσι..μου λες να βρω άλλον που θα με κάνει ευτυχισμένη...μα πως να συμβιβαστώ με το μίσο, με το λίγο, την δίχως ένταση ζωή όταν έχω αγαπήσει τόσο? ΄Η κανένας ή εσύ...σε περιμένω,θα σε περιμένω...δεν μπορώ αλλιώς...