ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω πολύ μόνη μου.....και βασικά δεν νιώθω είμαι. Η ζωή μου είναι πολύ άδεια, ξυπνάω το πρωί και κοιμάμαι το βράδυ χωρίς να έχει μεσολαβήσει τίποτα στο ενδιάμεσο. Οι άνθρωποι γύρω μου έχουν τις δικές τους ζωές και υποχρεώσεις και εγώ δεν είμαι πουθενά εκεί μέσα ούτε στο ελάχιστο, ούτε για ένα καφέ. Νιώθω πολύ χάλια ούτε κακό παιδί είμαι, ούτε δύσκολος χαρακτήρας, δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, συμβαίνει πολύ καιρό απλά τώρα έχει αρχίσει να με κουράζει και να με διαλύει. Μαθαίνω από όλους ότι κάνουν πράγματα ότι μιλάνε κανονίζουν και εγώ δεν είμαι πουθενά....τι έχω κάνει? Έχω ρωτήσει κανά δυο φορές διακριτικά και με χαβαλέ για να μην προσβάλω και κανέναν και όλο ακούω δικαιολογίες τύπου ΄΄τρέχω΄΄ ή ΄΄έχω δουλειές μωρέ....δεν σε ξέχασα΄΄, αλλά εγώ μαθαίνω....Έχω ρωτήσει και για το χαρακτήρα μου αν κάνω κάτι που είναι κακό ή ενοχλητικό αλλά ακούω τα καλύτερα, πόσο καλή είμαι, πόσο ενδιαφέρομαι για τους άλλους πόσο με αγαπάνε....τότε γιατί...γιατί με αφήνουν μόνη? Για να μη μιλήσω για σχέσεις.... και είμαι πολύ ωραία κοπέλα, αλήθεια....και υπομονή έχω και καλή σύντροφος είμαι, τι γίνεται???