ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γερνάμε και είμαστε ακόμα 25άρηδες. Eγώ πάντα νόμιζα πως οι 25άρηδες είναι μεγάλοι άνθρωποι, με δουλειές και σοβαρές σχέσεις, με πρόγραμμα στη ζωή τους, σίγουροι για το μέλλον τους και τα ρέστα. Μα εμείς είμαστε παιδιά. Οι φάτσες μας και τα σώματά μας είναι ακομα παιδικά. Εγώ έτσι θα μείνω, μια σταλιά; Εχω την εντυπωση πως ακομα πρεπει να ψηλώνω! Και έπειτα η ζωή μας είναι όλο fiesta και ποτά και ξενύχτια και τσιγάρα και γι'αυτό δεν έχουμε αντοχές και κάνουμε ρυτίδες. Τις προάλλες τον κοίταξα και είδα δυο ρυτίδες δεξιά και αριστερά από το στόμα του και μία άσπρη τρίχα στα μούσια του. Είναι αδιανόητο να πρέπει να γεράσουμε! Μα είμαστε πολύ μεγάλοι πλέον, νέοι ακόμα αλλά άρχισαν να πέφτουν τα στήθη και οι αντοχές και εγώ δεν αντέχω να το βλέπω. Ίσως αν ζούσαμε υγιεινά να κρατούσαν λίγο ακόμα τα τσιτωμένα δέρματα. Ίσως αν κοιμόμασταν βραδινές ώρες, ίσως αν τρώγαμε καλά, ίσως αν δεν πίναμε σαν να μην υπάρχει αύριο.. Μα όλα αυτά τα κάνουμε εμείς οι νέοι! Αν τα σταματήσουμε αυτά θα ζούμε ζωή "ενήλικη" και εγώ δεν την θέλω τέτοια ζωή με όρια και πρέπει! να πάει στο διάολο ο καθωσπρεπισμός. δεν έχω μεγαλύτερο φόβο από την μέρα που θα έρθει και δεν θα είμαστε πια νέοι. ίσως ζούμε την νύχτα γιατί με τον ήλιο φαίνονται πιο πολύ οι ατέλειες που μας χαρίζει ο χρόνος. paura poca e passione tanta