ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετά από τόσους μήνες άκουσα ξανά τη φωνή σου. Και ένιωσα μέσα μου ζεστασιά ακούγοντάς τη καθαρή και γλυκιά, ήρεμη και τρυφερή... Το κλείσαμε και για λίγα δευτερόλεπτα σκεφτόμουν μήπως μου έλειψες...τόσο με άγγιξε η φωνή σου. Αλλά μετά θυμήθηκα...Θυμήθηκα ότι δεν είσαι καθόλου καλός άνθρωπος! Μπορεί να είσαι κατά καιρούς γλυκός, αλλά δεν είσαι καθόλου ήρεμος. Η φωνή σου είναι το προσωπείο σου απέναντι σε όποιον δεν έχει ζήσει μαζί σου. Παραλίγο να με ξεγελάσεις...είμαι κι εγώ πλέον ένα από τα πρόσωπα στα οποία προσποιείσαι, αλλά δε λυπάμαι καθόλου γι αυτό. Το μόνο που με έκανε να ανατριχιάσω είναι η σκέψη του πόσοι άνθρωποι μπορεί να σου φαίνονται υπέροχοι και ήρεμοι ακούγοντας (ή βλέποντάς) τους, ενώ στην πραγματικότητα να είναι το άκρως αντίθετο. Νευρικοί, υστερικοί, κυκλοθυμικοί, χωρίς αγωγή, χωρίς τρόπους, και χωρίς συμπόνοια! Κρίμα σε σας με το προσωπείο! Σας λυπάμαι, γιατί ντρέπεστε για τον εαυτό σας!