ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οταν μιλαμε για ερωτα, εννοουμε αυτον που του μιλας για πρωτη φορα και νιωθεις ενας ανεξηγητο συναισθημα. Αισθανεσαι πολυ οικεια, πολυ χαρα. Σου αρεσει.Αυτο το συναισθημα που νομιζεις οτι ειναι η ιδεα σου και δεν υπαρχει.Και μου συνεβει. Πριν 2 χρονια. Και θα εκανα τα παντα. Πιστεψα τα παντα. Ενιωθα ευτυχισμενη οταν ημουν μαζι του. Και καλα να παθω που αφησα τον εαυτο μου απροστατευτο. Με παρατησε και βρηκε αλλη. Πληγωθηκα οσο τιποτα αλλο. Γυρισε. Αντισταθηκα ομως ημουν στα προθυρα να γυρισω, γιατι επεμενε.Ωσπου μαθαινω οτι την επεσε στη κολλητη μου και με εθαψε κανονικοτατα κι ολας ! Ε αυτο ηταν. Επαθα ανοσια. Δε νιωθω πια.Συμβιβαζομαι με ανθρωπους που δεν μου προκαλεσαν τιποτα στην αρχη. Προσπαθω ωρες ωρες να πεισω τον εαυτο μου οτι μου αρεσουν.Και ξερω, ισως δεν ειναι λογικο που ψαχνω παλι αυτο το συναισθημα. Οσο μεγαλωνεις, λενε, εμφανιζεται ολο και πιο σπανια.Ομως δεν νιωθω πληρης. Τα παραταω σε καθε σχεση που προσπαθω να αρχισω.Ψαχνω αυτον που θα με κανει να το ξανανιωσω. Κι ομως πια, δεν νομιζω οτι θα υπαρξει κανεις. Εχω ανοσια. Και, μαλλον, πρεπει να σταματησω να περιμενω αυτο το συναισθημα και να συμφιλιωθω με μια ουδετερη σχεση.