ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Δεν πρόκειται ακριβώς για εξομολόγηση αλλά για μια γνώμη που πιστεύω πρέπει να ακουστεί. Παρατηρώ πως πολλοί εδώ μέσα, νέοι κυρίως, βλέπουν τα πράγματα άκρως απαισιόδοξα και δικαιολογημένα γιατί δουλειές δεν υπάρχουν και τα πτυχία μας τελικά καταλήγουν να είναι ισάξια ενός μπακαλόχαρτου. Εγώ λοιπόν, για να πω και την δική μου ιστορία, ήρθα πέρυσι απο το εξωτερικό όπου μεγάλωσα εδώ στην Ελλάδα για σπουδές. Μάλιστα η χώρα που μεγάλωσα τυχαίνει να είναι απο τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και ο βασικός μισθός της είναι,πάρτε ανάσα, 1850 ευρώ. Δεν το λέω για να υπερηφανευτώ αλλά για να σας προκάλεσω να με ρωτήσετε το ίδιο πράγμα που με ρωτούν όλοι : >. Ε, λοιπόν για μένα η Ελλάδα ειναι η καλύτερη χώρα του κόσμου κι ας λένε ό,τι θέλουν. Αυτό, δυστυχώς, απ'ότι έχω καταλάβει το αντιλαμβανόμαστε κυρίως εμείς που έχουμε ζήσει έξω και λογικό γιατί άμα δεν στερηθείς κάποια πράγματα δεν τα εκτιμάς. Αυτά τα πράγματα ειναι κυρίως ο έξω-καρδιά χαρακτήρας του Έλληνα, η φιλοξενία του, η ζωντάνια του, το ταμπεραμέντο, το ότι μέσα σε πέντε λεπτά γνωριμίας σου ανοίγει την καρδιά του λες και γνωρίζεστε χρόνια και βεβαίως ο ήλιος, τα πανέμορφα μέρη μας που άλλα σαν αυτά στον κόσμο δεν υπάρχουν, η αρμύρα της θάλασσας παρέα με το χταποδάκι, το ούζο και την καλή συντροφιά. Παιδιά πάρτε το χαμπάρι, αυτά τα πράγματα θέλουν να μας στερήσουν. Και δεν θα το καταφέρουν. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ και πείτε με τρελό, παράξενο και υπεραισιόδοξο. Στενοχωριέμαι όταν βλέπω συνομήλικούς μου να φεύγουν έξω για σπουδές αλλά το αποδέχομαι. Μιλάω για τους συνομήλικούς μου κυρίως γιατί υποτίθεται πως εμείς είμαστε το μέλλον της χώρας αυτής. Εμείς όμως που είμαστε εδώ τώρα τι θα κάνουμε για να την αλλάξουμε ;; Προσφάτως ανακάλυψα τον χώρο της επιχειρηματικότητας. Θα μου πείτε τι επιχειρηματικότητα τώρα σε αυτήν την χώρα και εσύ ειδικά που είσαι μόλις 19 ετών. Κι όμως. Ύστερα από 10-15 events στα οποία πήγα, είτε σεμινάρια είτε workshops, κατάλαβα πως εμείς οι νέοι εκεί θα'πρεπε να στραφούμε! Δεν φαντάζεστε τι ωραίες, καινοτόμες και κυρίως υλοποιήσιμες ιδέες ακούω κάθε μέρα. Γενικά εγώ βλέπω την κρίση σαν μια ευκαιρία παρά μια μαυρίλα όπως η κοινωνία δίπλα μου. Και επιλέγω όπου βλέπω την λέξη "πρόβλημα" να την αντικαθιστώ με την λέξη "πρόκληση". Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται τόσο τα events όσο και οι νέοι που ενδιαφέρονται να εμπλακούν σε αυτόν τον χώρο. Οταν τους ακούς να μιλούν και να ανταλασσουν ιδέες ακούς μόνο αισιοδοξία στα λόγια τους και ο λόγος τους δεν είναι ψεύτικος και ξυλινος όπως των πολιτικών διότι αυτά τα παιδιά έχουν ένα όραμα, και θέλουν το όραμα αυτό να το κάνουν και δικό σου όραμα. Και αυτό το όραμα δεν ειναι άλλο απο το να πανε μπροστά την ελλαδα. Εγώ λοιπόν σας καληνυχτίζω λέγοντας πως είμαι μαζί τους. Τι να μου πουν ο Τατσόπουλος και η Χρυσή Αυγή, όταν ύστερα απο κάποιο event γυρίζω σπίτι γεμάτος αισιοδοξία και το feeling ότι μπορώ εγώ ο ίδιος να αλλάξω αυτόν τον τόπο. Καλό βράδυ και ευχαριστώ για την ανάγνωση, Ενας 19χρονος φοιτητής με όραμα.