ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έφτασα στην πατρίδα. Για μόλις 3 βράδια. Θα βρεθούμε αύριο. Είπε πως ναι, θα ήθελε να με δει για ένα ποτό. Όχι απόψε γιατί έχει σχέδια. Ούτε κυριακή γιατί δουλεύει. ϊσως, λέει, αύριο. Και γω που ξέρω ότι η επόμενη φορά θα είναι το λιγότερο σε δέκα μήνες μετράω τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα. Και κάνω όνειρα. Ότι έτι ξαφνικά θα φάει φλασιά και θα με θέλει ξανά. Ότι θα περάσουμε το βράδυ μαζί και την επόμενη μέρα θα πάει με βαριά καρδιά στη δουλειά και γω στη δική μου. Και ότι μετά θα αλλάξω τα εισητήριά μου, αφήνοντας στην πάντα τις υποχρεώσεις μου στη ξενιτιά για να μείνω εδώ. Έστω αλλές δυο μέρες. Έστω δυο ώρες, δυο λεπτά στην αγκαλιά που χωράει όλο τον κόσμο.. Ακούω τη φωνή των φίλων μου, γιατί η φωνή της λογικής μου εχει σωπάσει προ πολλού, να μου τσακίζουν τη φαντασία που τόσο επιδέξια έχω φτιάξει. 'Δεν ήθελε να'ναι μαζι σου πριν τρεις εβδομάδες, τί νομιζεις ότι μπορεί να έχει αλλαξει μεχρι σήμερα. 'Ετσι οπως την βλέπουμε ζει τη ζωη της, περνάει καλα, δε θέλει!΄ Ποπ..πάει εσπασε η φούσκα του ονείρου μου για αλλη μια φορά.. και συνεχιζω να μετραω τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα...μέχρι αυριο..μέχρι αύριο καρδιά μου.. υ.γ. θα σου δώσω άραγε το δώρο χριστουγεννων που σου πήρα ή θα φοβάμαι μην νιοώσεις άβολα.. οτι σε στριμώχνω ή σε υποχρεώνω.. κοίτα να δεις που φτάσαμε...ΕΜΕΙΣ!!!