ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χρόνια (και το εννοώ) ΧΡΟΝΙΑ είχε να σφηνωθεί το χαμόγελο μιας κοπέλας στο μυαλό μου. Να έρχεται σε άσχετες στιγμές της μέρας η ανάμνηση και να μου ξεσηκώνει όλο το είναι. Να χάνω τον μπούσουλα σκεπτόμενος το γλυκό της βλέμμα, το πανέξυπνο χιούμορ της και το γάργαρο ειλικρινές γέλιο της. Κόντεψα να έχω πρόβλημα στο γραφείο με τις κρίσεις αφηρημάδας μου.Αλλά είσαι αλλού ρε γαμώτο...Και σαν σώμα και σαν καρδιά. Και δεν με παίρνει να κάνω τίποτα γιατί ζεις ένα τρελό παραμύθι με τον τύπο μιας και είστε χρόνια μαζί(από το σχολείο από ό,τι μου πες), είναι κομμάτι της παρέας σας τόσα χρόνια, (ενώ εγώ πρόσφατος αλεξιπτωτιστής) και τώρα τον ακολούθησες και στο εξωτερικό. Δεν σε αδικώ: και τις σπουδές σου θα συνεχίσεις, και μια πιο σίγουρη καριέρα θα έχεις και καλύτερες συνθήκες ζωής.Αλλά νομίζω ότι μου λείπεις ρε μικρή. Πολύ. Και αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων που θα γυρίσετε, θα σε ακούω να μιλάς για τη ζωή εκεί στα βόρεια κλίματα και με τόσες λεπτομέρειες για την καθημερινότητα σας. Αυτή η καθημερινότητα που θα ήθελα να είναι δική ΜΑΣ. Και η πλάκα είναι ότι είμαι σίγουρος ότι σου χει περάσει από το μυαλό ότι μεταξύ μας θα κυλούσε το πράγμα ΤΕΛΕΙΑ. Δεν είχαμε έρ8ει σε δύσκολη θέση λίγες φορές όταν μονοπωλούσαμε τις συζητήσεις της παρέας οι 2 μας ή όταν με ένα βλέμμα ανταλλάσσαμε ολόκληρους διαλόγους.Την μέρα που έφυγες η κολλητή σου έκλαιγε για ώρες. Εγώ σου είχα ευχηθεί τα καλύτερα από την προηγούμενη. Μόνο όταν έπεσα το βράδυ να κοιμηθώ και συνειδητοποίησα ότι "ΕΦΥΓΕΣ" με έπιασε ένας κόμπος στον λαιμό. Και ένιωσα την μοναξιά μου... Εκείνο το βράδυ κατάλαβα τί ήσουν για μένα.Αλλά μου αρκεί να είσαι ευτυχισμένη. Το εννοώ. Δεν είναι κρίση ανωτερότητας ή κρυμμένου -πληγωμένου- εγωισμού. Είναι η αλήθεια μου. Όσο αυτό το χαμόγελο υπάρχει θα είμαι κι εγώ χαρούμενος. Υ.Γ: Ρε παιδιά την σκέφτομαι να χαμογελά, χαζεύω-κολλάω-ζαχαρώνω κι όταν συνέρχομαι, με πιάνω να χαμογελάω επίσης. Είναι ανησυχητικό?