ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.12.2012 | 18:31

δεν μου αρεσει τελικα η σχολη μου

ειμαι σε μια σχολη αρκετα υψηλοβαθμη,τριτο ετος.Περναω τα μαθηματα αλλα ρε παιδια..δεν μου αρεσει τελικα.Αισθανομαι οτι καταδικασα τη ζωη μου,οτι τα κανα σκατα.
3
 
 
 
 
σχόλια
Μεχρι που έρχεται η στιγμή, εκεί γύρω στα 40, που σκίζεις πτυχία και μεταπτυχιακά, το επαγγελμά σου -κι ας θεωρείται πρεστιζάτο- σου προκαλεί άρνηση και σκέφτεσαι πως θα ανοίξεις ένα καφέ, ή θα φύγεις εξωτερικό να κάνεις κάτι εντελώς άσχετο...
Σκ@τ@ δεν τα έκανες φίλε μου, μην τρελαίνεσαι - και στη Σχολή που επιθυμείς να φοιτούσες, κανείς δεν θα μπορούσε να σου εγγυηθεί τίποτα (και όχι μόνο τώρα λόγω κρίσης - ανέκαθεν αυτό ίσχυε).Δεν αναφέρεις σε ποιά Σχολή φοιτάς. Είναι σημαντικό, γιατί μετά την αποφοίτησή σου μπορείς να εγγραφείς σε άλλη Σχολή (αναλόγως συνάφειας αντικειμένου σπουδών) με κατακτήριες εξετάσεις. Είναι αυτό που έκανα και εγώ, γιατί επίησης δεν ήμουν ικανοποιημένος από το 1ο μου πτυχίο. Μην φανταστείς ότι θα χρειαστεί να είσαι μια ζωή στα θρανία, αναλόγως συνάφειας σπουδών μπορείς να αναγνωρίσεις κάμποσα μαθήματα/εγγραφείς σε προχωρημένο έτος σπουδών. Θα συνεχίσεις τη ζωή σου κανονικά (εργασία, στρατός, κτλ) και θα παρουσιάζεσαι πότε - πότε για να κρατάς επαφή με το αντικείμενο/συμφοιτητές. Θα συμμετέχεις στις εξεταστικές και χωρίς να το καταλάβεις θα λάβεις το πτυχίο. Και πάλι το 2ο πτυχίο δεν σημαίνει τίποτα απαραίτητα, αλλά τουλάχιστον θα έχεις βγάλει το άχτι σου. Στην πραγματικότητα φίλε τα πτυχία δεν λένε τίποτα - και αυτό στο λέω εγώ που έχω 4 από δαύτα. Κατά 95% είναι θέμα τύχης/ή/και/μέσου. Όσα προαναφέρθηκαν από τους προηγούμενους σχολιαστές για μεταπτυχιακά, επίσης ισχύουν.
Και γω, ενώ πέρασα σε σχολή 1ης επιλογής, τελικά στην πορεία είδα ότι μου άρεσαν άλλα πράγματα. Τι έκανα; Το δούλεψα όσο μπορούσα, εργάστηκα αμισθί, δούλεψα κανονικά, έκανα μεταπτυχιακό και τώρα μια χαρά, έκανα αυτό που αποκαλούν οι Αγγλοσάξονες "career shift". Πάνε οι εποχές που σπουδάζαμε κάτι και το εξασκούσαμε για πάντα! Συμβουλή μου είναι να δεις τι ακριβώς γουστάρεις και να ασχοληθείς με κάθε τρόπο με αυτό. Είτε με ένα μεταπτυχιακό, είτε με το να πας σε άλλη σχολή, παράλληλα ή αφού τελειώσεις αυτή που είσαι! Νομίζω ότι και οι περισσότεροι που ξέρω έτσι καταλήξανε, να κάνουν κάτι άλλο. Δηλαδή τι περίμενες, να είμαστε έτοιμοι στα 18 μας να διαλέξουμε το τι μας αρέσει; Δε νομίζω :)
Scroll to top icon