ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνήθεια.Ρουτίνα.Προδιαγεγραμμένες πορείες που κάθε φορά που παρεκκλίνουν από την τροχιά τους θεωρούμε οτι έχει έρθει η ανατροπή στην ζωή μας.Πόσο αφελείς,πόσο πολύ έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι.Κάθε μέρα.Στο ίδιο βαγόνι.Τα ίδια λεπτά.Χρόνος 07:42.Ο ίδιος αριθμός βημάτων μέχρι να φτάσω εκεί.Μήτε μεγάλα,μήτε μικρά.Μήτε βιαστικά,μήτε συνεσταλμένα.Μηχανικά,ναι αυτό.Βαριά.Κουβαλουν άγρυπνες νύχτες.Σέρνουν αβέβαιες μέρες.Ίδια θέση.Λουφάζω στον μικρόκοσμο πλάτους 30 εκ.Με βλέμμα μήτε χαμηλωμένο,μήτε υπεροπτικό.Αδιάφορο στοχεύοντας στο κενό.Στη διαδρομή των 7 στάσεων και 16 λεπτών έχεις την ευχή και κατάρα να συναντήσεις ό,τι και όποιους αποφέυγεις πάνω από τη γή.Τον άπορο και την πενία του για τα οποία αδιαφορείς στους θορυβωδεις δρόμους της πόλης προφασιζόμενος την βιασύνη σου και τις αρχές σου περι ελεημοσύνης.Τα ευτυχισμένα ζευγάρια που αποφεύγεις στις παρέες σου προφασιζόμενος την πληρότητα της μοναξιάς σου.Το μητρικό χάδι ή την πατρική στοργή προφασιζόμενος την ανεξαρτησία σου.Την ''παλαιά γενιά'' προφασιζόμενος την προοδευτικότητα και την επαναστατικότητα σου.Τον τύπο που βγάζει περισσότερα από σένα & έχει αναρριχηθεί πιο ψηλά προφασιζόμενος την ανωτερότητα σου σχετικά με το χρήμα και την απαξίωση για κοινωνική εξέλιξη.Τον βιοπαλαιστή προφασιζόμενος-και ευλογώντας-τη τύχη σου που δεν σε έφερε ακόμα στην θέση του.Για αυτό το λόγο το βλέμμα στοχεύει στο κενό.Ειδάλλως θα γίνει γυάλινο και θα σπάσει σκεφτόμενος όλα αυτά που θα μπορούσες να είσαι ή θα μπορούσες να έχεις...Αλλά τότε δεν θα πειράζει γιατι θα είσαι ήδη στο δρόμο.Και αυτό που θα κυλάει στο προσωπό σου θα είναι η αντίδραση του νερού με το οξυγόνο.Δάκρυ.15:56.Επιστροφή.7 στάσεις.16 λεπτά.Δάκρυα.Α.