ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξερω πως λεγεται αυτο που εχω μαζι του!ερωτας αγαπη εμμονη ;νιωθω να μαι αρρωστη πια.. η ιστορια κραταει εδω 4 χρονια, τον 1 τα ειχαμεοντας ο εφηβικος μου ερωτας με σημαδεψε οσο κανειςεξαιτιας του εγινα εγωιστρια κ αφησαστην ακρη τον εγωισμο μου για κεινον..μονο μαζι του νιωθω τετοια ασφαλειακ μονο μαζι του βγαζω τοση ανασφαλεια!δεν πιστευω τιποτα απ οσα μου λεει πως νιωθει!οτι κ αν κανει! παρ ολα αυτα δεν μπορω να του αρνηθω τιποτα..εχω κανει κατα καιρους αποτυχημενες προσπαθειεςνα ξεκοψω αλλα παντα καποιος γυριζε..!οσες φορες κ αν μου πει να βρεθουμε, οποτε κι ανειναι θα κανονισω να μπορω γιατι ΘΕΛΩ ΠΑΝΤΑ να τον δω, να με φιλησει κλπ κλπ.. οσο κ αν γκρινιαζω μεχρι να μου στειλειμηνυμα, κ οσο λαθος συμπεριφορες κ αν εχειτην κρισιμη ωρα τρεχω σαν το σκυλακι πουτου πεταξαν κοκκαλο..νιωθω σαν να ναι πανω απ μενα να του πω οχι!σαν να με χειραγωγει! βλεπω τι γινετε.. να το σταματησω ομως δεν μπορωδεν θελω κιολαςαλλα με αρρωσταινει ολο αυτο..με κραταει πισω.. με φθειρει.. με ποναει κ αλλο..