3.1.2013 | 17:36
Μπάσταρδε
"Και μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα άναρχων σκέψεων και αβεβαιότητας, έρχεσαι εσύ και μου δίνεις τη σπίθα που χρειαζόμουν,για να ανάψει μέσα μου μια πυρκαγιά ολόκληρη. Ξαφνικά μαθαίνω να διοχετεύω όλη μου την ενέργεια, όλη μου τη συναισθηματική δύναμη, προς μία κατεύθυνση. Μαθαίνω να αγαπώ τη ζωή μου, να αγαπώ τον ίδιο τον έρωτα... Δε μπορώ να σε χορτάσω... Το βλέμμα σου, τα χείλη σου, το άρωμά σου, η φωνή σου, η αφή και η υφή σου... Όταν είμαστε μαζί,θέλω περισσότερο,όταν είμαστε χωριστά νοιώθω πως λείπει μέρος του πνευματικού μου συστήματος... Πάθος,όνειρα,μέθη,έρωτας. Τι μπορεί να είναι ομορφότερο αγάπη μου; "Scripta manentΤα "για πάντα" σου είχαν παραδόξως πολύ σχετική διάρκεια.Τέλικά η μεγαλύτερη απογοήτευση έρχεται από αυτούς που σε έχουν πείσει πως σε αγάπησαν περισσότερο.Με έχεις γεμίσει οργή.Σε βλέπω και θέλω να ξεσπάσω με μανία πάνω σου,μετά θελω να κλάψω,μετά να σε φιλήσω...